ساعت‌های مچی برای اولین بار توسط مردان نظامی در اواخر قرن نوزدهم استفاده شد و به طور فزاینده‌ای اهمیت هماهنگ‌سازی مانورها در طول جنگ را بدون آشکار کردن نقشه‌های احتمالی برای دشمن از طریق سیگنال‌دهی تشخیص دادند.
امروزه انواع ساعت های مچی همانند ساعت سیتیزن سه موتوره ست با قابیلت غیر نظامی و همچنین ساعت های نظامی نیز تولید و عرضه می گردد.
شرکت گارستین لندن در سال 1893 طرح Watch Wristlet را ثبت کرد، اما احتمالاً طرح های مشابهی را از دهه 1880 تولید کرد.
افسران ارتش بریتانیا در طول مبارزات نظامی استعماری در دهه 1880، مانند جنگ انگلیس و برمه در سال 1885، استفاده از ساعت های مچی را آغاز کردند.
در طول جنگ اول بوئر 1880-1881 اهمیت هماهنگ کردن حرکات نیروها و هماهنگ کردن حملات علیه شورشیان بوئر بسیار متحرک شد و استفاده از ساعت های مچی متعاقباً در بین طبقه افسران رایج شد.
شرکت Mappin & Webb تولید ساعت کمپین موفق خود را برای سربازان در طول مبارزات انتخاباتی در سودان در سال 1898 آغاز کرد و چند سال بعد تولید را برای جنگ دوم بوئر 1899-1902 تسریع کرد.
در قاره اروپا، Girard-Perregaux و دیگر ساعت سازان سوئیسی شروع به تهیه ساعت مچی افسران نیروی دریایی آلمان در حدود سال 1880 کردند.
مدل‌های اولیه اساساً ساعت‌های جیبی استاندارد بودند که روی یک بند چرمی نصب می‌شدند، اما در اوایل قرن بیستم، تولیدکنندگان شروع به تولید ساعت‌های مچی مخصوص ساخت کردند.
شرکت سوئیسی Dimier Frères & Cie در سال 1903 یک طرح ساعت مچی با گیره های سیمی استاندارد را به ثبت رساند.
در سال 1904، لوئیس کارتیه یک ساعت مچی تولید کرد تا به دوستش آلبرتو سانتوس دومونت اجازه دهد تا عملکرد پرواز را در کشتی هوایی خود بررسی کند در حالی که هر دو دست خود را روی کنترل نگه می داشت، زیرا این کار با یک ساعت جیبی دشوار بود. کارتیه هنوز خطی از ساعت‌ها و عینک‌های آفتابی سانتوس دومونت را به بازار عرضه می‌کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.